नेहमी प्रमाणे काम आटपून ती रूम मध्ये आली... झोपायला नेहमी प्रमाणे जवळ जवळ ११:३० झालेच होते... तिने एक नजर त्याच्यावर टाकली तर तो फोन घेऊन बसला होता... तिने उशी नीट केली आणि पाठ बेडवर ठेकवली आणि डोळे बंद केले... तेवढ्यात तिला तिच्या कपाळावर त्याच्या हाताचा थंडगार स्पर्श तिला जाणवला.... आता पर्यंत ओढलेल्या त्या चेहऱ्यावर हलकं स्मितहास्य उमटलं... तिच्या कानाशी अगदी तिलाच ऐकू येईल एवढ्या हळू आवाजात तो बोलतो " *दमलीस का ग?* " तिने हलकं हसून नकारार्थी मान हलवली आणि हळूच नाही बोलली... तिचे ओठ जरी खोट बोलत असले तरी तिचे डोळे खर बोलत होते... त्याने तिला त्याच्या कुशीत ओढल... आणि तिच्या भोवतीची मिठी घट्ट केलं..... तीही त्याच्या मिठीत विसावली आणि मनात विचार येऊन गेला..." कसं असतं ना हे वेड *मन* ... साध्यासा २ शब्दाने सुखावून गेले... कोण म्हणत सुखी राहायला श्रीमंती गरजेची आहे... आपल्या प्रेमाच्या व्यक्तीचे *प्रेमाचे* २ शब्द ही पुरे असतात...ह्या थकलेल्या मनावर हळुवार फुंकर घालायला... मग पुन्हा तयार होत... ते उद्यासाठी" .... ती विचार करत...त्याच्या मिठीत झोपी गेली...
No comments:
Post a Comment